In aflevering 4 van Winter Vol Liefde stonden de thema’s ‘grenzen en smaakverschil’ centraal bij deelnemers Gerard, Jan, Michiel, Bart en Jorik. In deze episode was een speciale gastrol voor het hondje van mama Mike en natuurlijk waren koe Bertha 0514 tot en met koe Tinkerbell 0561 ook van de partij. Trek je sneeuwschoenen maar aan voor een nieuw avontuur van het knotsgekke datingprogramma.

Gerard deelt openhartig zijn gevoelens in Winter Vol Liefde

‘Het moment dat ze over de balie wou springen was voor mij het hoogtepunt van mijn leven.’ De woorden van Gerard galmen door de speakers van mijn televisie. Zei hij dat nou echt? Ik spoel de aflevering een paar seconden terug en bekijk het fragment nogmaals. Ja hoor, gladde Gerard zegt het ongegeneerd nog een keer. De woorden glibberen listig uit zijn mond. Hij lijkt sprekend op de snode slang uit het paradijs van Adam en Eva. De rillingen lopen over mijn rug. 

Het is behoorlijk triest als dit daadwerkelijk het hoogtepunt is in het leven van Gerard. Niet alleen voor hemzelf, maar ook voor de vrouw(en) die van navel tot aarsopening open zijn gescheurd om het nageslacht van Geer op de wereld te zetten. Tevens leuk voor zijn kinderen dat pa een wildvreemde vrouw achter een balie tot het hoogtepunt van zijn leven heeft gebombardeerd. Dan voel je je echt gewaardeerd.

De kritiek van Jan eist zijn tol bij Michiel

Iemand bombarderen daar weet helaas ook Jan alles van. Hij heeft een registerlijst opgesteld gevuld met mankementen van Michiel en schroomt niet om zijn date te bekritiseren. De lijst met positieve feedback lijkt daarentegen net zo lang te zijn als het lontje van Jan. In gedachten zie ik voor me dat op de plek van het ontstekingskoord van de criticus een groot gapend zwart gat zit. Volgens mij is Jan al overprikkeld zodra iemand het gore lef heeft om te ademen.

Als moeder van een volwassen zoon met autisme begrijp ik maar al te goed wat overprikkeling met een mens kan doen. Dat neemt echter niet weg dat ik toch een beetje medelijden heb met Michiel. ’s Ochtends zenuwachtig wakker worden met de spanning van ‘hoe zal de toon vandaag zijn’ is dodelijk vermoeiend. Hoeveel Michiel ook op zijn tenen loopt om Jan te pleasen, hij zal nooit aan zijn eisen kunnen voldoen. Iedereen die ooit in een toxische relatie heeft gezeten zal dit patroon herkennen.

Zieke koeien bij Winter Vol Liefde boerin Judith

Ik krijg bijna de neiging om met pijl en boog op een van de koeien van boerin Judith te springen en Michiel uit de klauwen van Jan de Norsman te gaan redden. Waarschijnlijk zal Bart met alle liefde meegaan om te helpen. Die kerel is zo behulpzaam. Misschien dat we Judith kunnen vragen om mee te gaan. Al is het alleen maar om de aanknop van de koe aan te wijzen. Ik heb immers geen idee hoe je zo’n mormel start.

Heeft iemand nog wat Norit te leen? De zwart-wit gevlekte vrienden van de boerin doen mee aan een ‘ecoli wedstrijd’ en ik vermoed dat Bart binnenkort het estafettestokje aangereikt krijgt. De goedlachse Rotterdammer kreeg zo’n honger toen Judith de koeien aan het temperaturen was dat hij de verleiding niet kon weerstaan om op een sprietje stro te knabbelen. Hetzelfde stro waarop luttele seconden daarvoor tientallen koeien druppels racekak hadden laten vallen. Dat zal vast een unieke umami smaaksensatie zijn geweest voor Bart. Een soort salted caramel chocoladereep voor gevorderden.

Jorik en viervoeter Luna zijn dol op hoofddeksels

Smaken verschillen nu eenmaal. Kijk maar naar de muts van de ‘bee-oe-tiful gurl’ op het kopje van de befteckel van Mike en moeders. Als ik de oren van mijn hond door de gaten van een rode zelfgebreide muts zou halen dan zou dit absoluut het einde van mijn schrijfcarrière betekenen. Bibi, zo heet de eigenwijze Yorkshire Terrier die hier in huis woont, zou direct in volledige pitbullmodus al mijn vingers op deskundige wijze amputeren. De hond van mama Mike heeft echter totaal geen problemen met de muts. Sterker nog, als Luna geen hoofddeksel op haar harige hoofd heeft, dan zit ze te trillen als een turbo dynamische vibrator. Geen wonder dat mama Mike zo dol op haar is.

Niet alleen in de dierenwereld maar ook in de mensenwereld kunnen smaken verschillen. Als bewijs daarvoor draag ik het aftandse groene petje van Jorik aan. De vezels aan de achterzijde van het vieze ding zijn spontaan gaan vermenigvuldigen. Hele bevolkingsgroepen van pluisjes zijn een nederzetting gaan bouwen tussen het haar van hun gastheer en de rand van zijn pet. Maar goed, zo lang zowel Jorik als zijn pet wederzijdse instemming hebben bereikt is het geen probleem. Dat is overigens iets waar Gerard nog een voorbeeld aan kan nemen. Die begrijpt met zijn 63 jaar nog steeds niet dat ‘laat me los’ overduidelijk nee betekent als hij Adriënne bij haar arm grijpt tijdens de opnames van Winter Vol Liefde. Kan iemand hem even trakteren op een smakelijk sprietje stro met ecoli?

Beeldbron: Still TV RTL4