Chateau Bijstand
Meer dan ooit, was ik klaar voor de deze aflevering van Chateau Bijstand. Lekker even hakken en misschien stiekem wel mijn eigen frustraties botvieren op de knulligheid van de familie Meiland.
Bliksem
Meidddddd wat denk je? Zijn ze plotsklap als door de bliksem geraakt heel de aflevering lang eigenlijk best te pruimen! Heb ik dat weer… Meerdere factoren kunnen er debet aan zijn dat de Meilandjes zich nu wel gedragen;
- Het is de laatste week dus het einde is in zicht
- Er komt nog een eindfeestje mét drank
- Werken voor spullen is omgezet in ‘lullen voor spullen’ en dat scheelt een hoop energie
Japans toilet
Ik ben getuige van een uiteenzetting van een Japans toilet en voel me bevoorrecht te mogen weten dat Martien lekker schoon is daaronder. Maar nu lieg ik… Door de sproeier op zijn achterste opening van het spijsverteringskanaal te zetten, heeft hij nog maar slechts 2 velletjes nodig. Nou meid, wie heeft het?! Een betere vraag is misschien “Is er iemand op deze aardkloot die dit écht wil weten?!”
Kassiewijle
Een aardige buurvrouw komt met haar zoon even buurten. De buuf blijkt vrijwilliger te zijn in een nabijgelegen verzorgingstehuis, wat natuurlijk geen toeval is maar dat terzijde. Ze brengt de koffie rond en nodigt Martien uit haar een avondje te komen helpen. Dat ziet onze Martien wel zitten en zo geschiedde.
Hij is er als een vis in het water, babbelt er lustig op los met de bewoners en ik heb hem in tijden niets met zoveel plezier zien doen. Alles gaat voorspoedig totdat ze bij bewoonster Nel binnenkomen. Nel wil wel een kopje thee. “En wat wil je man?” vraagt Martien. Er stond tenslotte ‘familiekamer’ op de deur.
De lieve dame verblikt of verbloost niet als ze Martien direct door zijn strot heen duwt dat de beste man al 4 weken kassiewijle is. Ik schat zo in dat hij geen koffie of thee meer blieft. Martien spreekt de poëtische woorden “God geeft en god neemt hé…”
Spin
In de nachtelijke uren, het is werkelijk altijd wat, zet een spin het hele huishouden op zijn kop. Heel even dacht ik in een ontzettend slechte horrorfilm te zijn beland. De spin moet volgens Erica, afkomstig zijn uit de bananendozen. Uit de wat??? Ze beseft zich plots dat ze nota bene op bananendozen slaapt.
Er valt geen tijd te verliezen en de dozen moeten onmiddellijk onder haar matras vandaan. Voortvarend als een kapelaan op pelgrimstocht pleurt ze alle dozen de trap af. Martien denkt er het zijne van. Alhoewel het wel opvallend is dat zijn kast, gefabriceerd uit dezelfde dozen, de volgende dag ineens ook maar weg moet.
Hij valt, volgens Martien, namelijk naar voren vanwege de klimaatsverandering. Ja lees deze zin nog maar een keer. Heeft geen nut hé…slaat werkelijk helemaal nergens op namelijk. Het is niet wat je verkoopt, maar hoe je het verkoopt zullen we maar denken.
Stichting Babyspullen
Er worden meubels op Marktplaats gezet, huisraad teruggebracht naar de kringloopwinkel en spullen weggegeven aan Kelly, die in een vorige aflevering haar verhaal deed over hoe ze leeft op bijstandsniveau. Er zijn dozen vol met babyspulletjes die ze wegbrengen naar de Stichting Babyspullen.
Erica en Maxime brengen zelf ook nog een doos langs bij een alleenstaande moeder, die dolgelukkig is met al het moois dat er in de doos zit. Als je het mij vraagt is het steunen van deze Stichting het enige mooie dat deze serie heeft opgeleverd. Niet erg aardig van me, maar laten we eerlijk zijn, ik heb toch ook nooit beweerd dat ik aardig ben?
Drie worsten
Het ‘lullen voor spullen’ gaat ze goed af. Bij de plaatselijke snackbar weten ze wat schalen bittergarnituur af te troggelen voor het eindfeest. Bij de supermarkt wordt het een waar festijn als de manager ze vertelt dat ze drie minuten gratis mogen winkelen.
De manager is zo mogelijk nog enthousiaster dan de familie Meiland zelf. Overduidelijk dat dit heel hoog op zijn bucketlist stond. Als een malle rent hij rond om ze op de hoogte te houden van de resterende tijd. “Nog 1 minuut!!”, “Nog 30 seconden!!” Leuker dan dit gaat zijn job nooit meer worden ben ik bang.
Het verschil
Martien en Maxime gaan, als ongeleide pups door een dierenwinkel, volledig los achter hun karretje aan rennend. Na drie minuten hebben ze een kar vol. Met een kop erop zelfs. Zo doe je dat!
Erica daarentegen heeft, ik lieg het niet, maar drie worsten en drie komkommers in haar karretje…Ik moet eerlijk zeggen dat ook ik lichtelijk last kreeg van een trillend ooglid toen ik het zag, dus kon me in eerste instantie wel vinden in het commentaar van Martien en Maxime.
Erica zou Erica niet zijn als ze met een stalen smoel een verklaring aflegde. “Je pakt toch alleen wat je nodig hebt?!” “Jullie doen altijd zo overdreven!” Om er vervolgens nog achteraan te sneren “Ik hoop dat jullie wat geleerd hebben deze maand!”
Dat, beste Erica…hopen wij allemaal!
Beeld bron: Still Tv SBS6
Klik hier om naar alle artikelen over het programma Chateau Meiland te gaan.
Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!
