Chateau Bijstand
De tweede week in Chateau Bijstand zit er bijna op. De ochtend begint weer, op zijn Martiens met onophoudelijk gemopper over met name de honden die de afgelopen nacht nogal tekeer zijn gegaan. Het schiet bij Maxime verkeerd. Jeetje wat doet haar vader stom en onaardig. Nou lieve schat, wat is nieuw? Eerlijkheidshalve moet ik het, geheel tegen mijn gevoel in, toch een keertje opnemen voor hem want het is toch om gek van te worden dat die beesten de godganse nacht zo tekeergaan?!
Erica valt hem ook nog aan dat hij niet iedere keer zijn vinger nat moet likken als hij bladzijde omslaat van het blad waar hij doorheen bladert. Martien begrijpt de ophef niet want zijn kwijl is heerlijk. Ik weet hier werkelijk niets op te zeggen behalve dan dat deze opmerking me ietwat misselijk maakt.
Bouwmarkt
Ze vertrekken naar de bouwmarkt om daar de handen uit de mouwen te steken in ruil voor materiaal voor hun opdracht bij de stichting Help ons Helpen. Wederom een soort ‘Heitje voor Karweitje’. Nobel, zij het niet dat de mensen die echt in de bijstand zitten hier niet mee weg zouden komen. Maar hé als je Meiland heet en voor spek en bonen, dik betaald, een maandje op bijstandsniveau moet leven gelden er blijkbaar hele andere regels. We moeten tenslotte wel de kijkcijfers in de gaten houden! Stuitend in deze is ook nog eens dat de ‘werkgevers’ zo gul meewerken allemaal. Ik hoef niemand uit te leggen dat het ze allemaal uiteraard puur om de reclame te doen is.
Martien verschiet onmiddellijk als hij hoort dat hij een dagje mee gaat werken op de heftruck en roept dan ook gelijk “Dat ga ik niet doen, laat Eer dat maar doen, die vindt dat leuk.” Tja Martien stel je voor dat je eens uit je comfortzone stapt voor het goede doel.
Bij thuiskomt spotten ze fotograaf Edwin Smulders in de bosjes. “Oh jongens gauw naar binnen”, als ware diva’s proberen ze zelfs hun gezicht af te schermen. Ik donder bijna van mijn stoel van dit belachelijke gedrag. Jullie maken een serie over leven in de bijstand en promoten daarin verschillende goede doelen toch? Waarom niet gewoon even een foto laten schieten, wie of wat benadeel je daarmee? Als ik al twijfelde is het nu bewezen, het is ze naar de kop geschoten! Leuk detail is nog wel dat Martien in alle haast de gehele inhoud van zijn tas over straat laat rollen. Edwin heeft zo alle tijd om op zijn dooie gemak wat foto’s te maken. Karma is een bitch Martien, daar win je niet van!
Hondenuitlaatservice
Erica vertrekt om te gaan werken bij de hondenuitlaatservice. Ondanks dat het een roteind fietsen blijkt te zijn komt haar droom hiermee uit. Ze geniet met volle tuigen van het lopen en niet alleen de honden maar ook zij is lekker uitgeraasd. Tja het is dan ook wel wat hè om zoveel tijd door te moeten brengen in een, zoals ze zelf benoemd, vissenkom. Uh Erica het gros van de Nederlandse bevolking woont niet groter dan deze eengezinswoning. Zullen we het even realistisch houden?
Hekje
Op hetzelfde moment dat Eer letterlijk en figuurlijk loopt uit te razen zijn team Mar en Max druk bezig bij de Stichting Help ons Helpen. De reeds gezaagde planken leggen bij aankomst al op de stoep. De verwondering is groot dat de boor lijkt te boren. Nouuuu. Je gelooft het toch niet! Met een hoop gegil, ge-ah, ge-oh en ge-auw lijkt er zowaar iets dat op een hekje lijkt te ontstaan. Ze zijn er zelf ook content mee.
Erica sluit zich, heerlijk opgeladen, weer aan bij de rest. Met een bouwliftje gaan ze alles eens even fijn monteren. Het bouwliftje heeft een stopknop maar die drukt Maxime net iets te laat in waardoor Martien zijn kop behoorlijk hard stoot tegen een lichtarmatuur. Heel even ben ik bang dat de hulpdiensten ingeschakeld moeten worden. Ik verheug me stiekem al een beetje op de traumahelikopter en al het drama. Eén en ander, hoe verrassend, blijkt wel weer mee te vallen. Het is nooit wat het in eerste instantie lijkt bij Martien, maar is dat verwonderlijk met al dat gegil en geschreeuw continue?
Ze zijn in hun nopjes met het resultaat, zo zeer dat Maxime besluit zichzelf een applausje te geven. Ik snap dat. Als er al heel lang niemand meer voor je klapt en je serieus neemt dan moet je het zelf doen meid! Patricia, van de Stichting Help ons Helpen, moet naarstig zoeken naar woorden als ze haar vragen wat ze ervan vindt. Na een pijnlijke stilte zegt ze “Uhm… UNIEK”. Overbodig om te vermelden, maar ik doe het toch, bedoelt ze natuurlijk dat het helemaal ruk is.
Trap
De volgende dag gaan de dames, Erica en Maxime terug voor de rest van de opdracht terwijl Martien… Tja wat doet Martien eigenlijk. Martien lapt nog een raampje bij buurvrouw Petra die Ingrid blijkt te heten en ‘leent’ een wijnglaasje olie bij een andere buuf. Wanneer hij daarmee over straat gaat, grapt een buurman die aan een pilsje zit buiten dat hij een flesje premium olijfolie heeft. Het is één en al gezelligheid in het buurtje.
De dames zijn onder erbarmelijke omstandigheden naar de Stichting gefietst. Bij vertrek al bleek de band op de velg te staan. Eenmaal onderweg is het koud en één grote ‘klotezooi’ want ze missen een afslag waardoor ze veel langer onderweg zijn dan noodzakelijk. Het gemopper overstemt het gehijg. Na uren druk timmeren, boren en schroeven kan de trap eindelijk op zijn plek. Hij blijkt zo scheef dat Piet Nijssen, de dorpsgek met een vreselijk ongelijk poot, er blij van had geworden. Blokje eronder en door. Snel naar huis. Nou ja snel. De band staat weer op de velg en de dames vragen zich vol verwondering af hoe dat nou toch kan. Je hoeft geen universitaire opleiding te hebben gehad om te kunnen bedenken dat hij dan naar alle waarschijnlijkheid lek is. Al vloekend lopen ze naar huis.
Diner
Eenmaal thuis aangekomen is Martien lekker aan het koken. Drie gangen zelfs. Nou ja bij nader inzien worden het er maar twee want de yoghurt blijkt bijna op. Volgens Martien is Eer de boosdoener. Eer is een likker, likt steeds aan de yoghurt. Oké. (Ik zeg vaak oké als ik echt niet meer weet wat ik ergens op zeggen moet)
Maxime neemt Martien in de maling en laat hem een slok nemen van zijn, bij de buurvrouw geleende, olie onder het mom van een glaasje wijn. Volledig over de rooie schreeuwt hij dat ze de keuken uit moet, stom kind en dat hij helemaal klaar is met ze. Weet je ook eens hoe dat laatste voelt Martien.
Kelly
De volgende dag gaan ze de stichting helpen met het maken en uitdelen van de pakketten. Kelly, een jonge moeder legt uit hoe ze in de financiële ellende is geraakt. Het is schrijnend, ze is gescheiden, chronisch ziek en loopt tegen een muur van bureaucratie aan. Martien gooit er een vloek uit en is zichtbaar aangeslagen. Houd dit nu eens op je netvlies Martien, scheelt misschien een hoop nodeloos gemopper man!
Na inspanning is het tijd voor ontspanning. De workshop ‘Scrubben met Martien’ is begonnen. Martien begint met insmeren van zijn gezicht met het olie/suikergoedje. Na de eerste euforie, kracht bijgezet met termen als ‘sensatie’, ‘doorbloed gevoel’, ‘suiker voelt als diamantjes en ‘lekker geluidje’ eindigt de workshop met een vuurrode kop, diepere groeven dan bij aanvang en een dochter die sneert dat ze het maar een hele gekke cursus vond. Martien is het “helemaal zat!”.
Leroy brengt de kindjes weer terug. Hij mag blijven eten. Erica bakt pannenkoeken en activeert daarmee de rookmelder. Ze doet de afzuigkap dus maar even aan. Leroy denkt dat een goed idee is. Wat zal die gozer blij zijn dat hij zo weer terug naar Noordwijk mag. Ik ben ervan overtuigd dat hij eenmaal in de auto, lekker muziekje aan, grijnzend denkt ‘mij niet bellen!’.
Stront-handwasje
De ochtend begint alweer vroeg, Martien werkt al een stront-handwasje weg van baby Vivé en dan gaat hij met Erica terug naar de bouwmarkt om hun heitje voor een karweitje schuld in te lossen. Maxime brengt eerst Clairtje naar school en haast zich ogenschijnlijk niet als ze ook nog shawl-arbeid voor Martien moet verrichten. Ze schiet ook nog even langs de winkel van Montana om de container van Stichting Babyspullen te legen. Kan dat gelijk mooi mee.
Ondertussen heeft Martien de boel zo weten te draaien dat hij toch mag beginnen met schoonmaken. Niet geheel onnodig trouwens. Net als hij denkt dat hij het goed voor elkaar heeft moeten ze toch nog stenen stapelen in het magazijn. Hij is zwaar teleurgesteld, het doet zeer, het is zwaar en hij wordt er kribbig van. En dat is hij toch niet snel. Ahum. Dit is zo’n momentje Martien dat je heel eventjes aan Kelly moet denken. Weet je nog die jonge moeder waar je met bibberlip en alles van vol schoot?!
Als ze uiteindelijk klaar zijn krijgen ze behalve een magere zesenhalf ook nog een pot verf mee om een muurtje te kunnen opvrolijken in hun ‘vissenkom’. Met het stront-handwasje van vanmorgen nog vers in het geheugen is de kleur snel bepaald!
Beeld bron: Still Tv SBS6
Klik hier om naar alle artikelen over het programma Chateau Bijstand te gaan.
Klik hier om naar alle artikelen over het programma Chateau Meiland te gaan.
Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!
