Martien Meiland staat bij het groene zwembad van het voormalig Chateau Meiland.

Bericht: Chateau Meiland: De gouden kies van Jaap op de zwembadbodem

Chateau Meiland

Zo gemotiveerd als de ontwerper van de Japanse vlag, settel ik mij op de bank voor een nieuwe aflevering van Chateau Meiland. Dat komt door de saaie aflevering van vorige week, die mij totaal niet kon boeien. Ik twijfel zelfs even of ik er een wijntje bij in zal schenken. ‘Met wijn is alles fijn’ hoor ik geregeld voorbijkomen bij de familie Meiland. Wellicht kan ik mijn gebrek aan motivatie wel een oppepper geven met een glaasje alcoholische druivensap.

Gezucht, gesteun en gevloek

Erica en Martien Meiland zijn al vroeg in touw. De klok slaat nog geen 05.00 uur als ze chaotisch heen en weer rennen om alles in de auto te krijgen voor hun reis naar Frankrijk. Het chateau aldaar is eindelijk verkocht. Ze hebben een groep familie en vrienden opgetrommeld om met elkaar het ouwe kot klaar te maken voor de overdracht. De hysterie begint al voor ze überhaupt weg zijn. Wie heeft de sleutels? Wie doet het hek open? Nou ja, eigenlijk alles waar je eventueel druk over kunt doen. In Martien Meiland zijn geval dus over elke scheet.

Eenmaal op weg naar Chateau Meiland begint het gezucht, gesteun en gegil onmiddellijk. Erica rijdt als een kamikazepiloot en Martien heeft uiteraard commentaar op alles. Als ik Erica was geweest, dan had Martien nooit meer met mij meegereden. Ik had hem uitbesteed aan een familielid óf op het vliegtuig gezet voor een enkele reis Verweggistan. Normaal ben ik niet zo agressief van aanleg, maar ik had die knakker serieus al na de eerste honderd kilometer een corrigerende tik verkocht.

Geen vreten veroorzaakt een error

Maxime Meiland en Leroy zijn ook onderweg. Iets later dan gepland, maar de verloren tijd halen ze, volgens eigen zeggen, wel weer in. Leroy vraagt zich hardop af of ze alles mee hebben genomen. ‘De broodjes ook?’, vraagt hij aan Maxime. De broodjes blijken nog thuis te leggen. Wat er dan gebeurt gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. De altijd zo rustige Leroy, waarvan ik al afleveringen lang roep dat hij weleens wat pittiger mag zijn, krijgt zowaar een error in zijn hoofd. Hij is geenszins van plan om kleffe benzinepomp croissants te eten en wil zijn eigen broodjes. ‘G*dverdomme, hele dag geen vreten!’, roept hij geïrriteerd.

Ik blijf net zo lief thuis

Het ligt misschien aan het vroege tijdstip, maar Maxime Meiland blijft zowaar rustig. Laat of niet, ze rijden terug naar huis om de broodjes te gaan halen en Leroy laat weten dat hij zelf ook net zo lief thuisblijft. Heb ik die gozer nu al die tijd verkeerd ingeschat? Laat mijn mensenkennis mij in de steek of wordt Leroy wat meer recalcitrant naar zijn schoonfamilie toe?

Wanneer Maxime haar vader belt om te melden dat ze terugrijden voor de broodjes en Martien op zijn eigen, niet te missen wijze reageert, lijkt het erop dat Leroy de maniertjes van zijn schoonvader spottend imiteert. Een ding is zeker, Leroy leert snel. Zijn bek is al aardig op hetzelfde niveau als die van Maxime.

Eenmaal aangekomen bij de afgesproken stopplaats is Maxime Meiland verbolgen over het feit dat de rest van het reisgezelschap niet even op hen heeft gewacht. Get real Maxime. Je bent al te laat, gaat weer terug naar huis voor een zak broodjes en bent vervolgens beledigt dat mensen, die zich wel aan de tijdsplanning houden, al opgerot zijn.

Hoog gras en een vergeten vaatwasser

De schok is groot als het gezelschap aankomt bij het voormalig Chateau Meiland. Het onkruid staan sky high en de eerste aanblik is troosteloos. De tweede aanblik trouwens ook. Eenmaal binnen in het chateau is het gebrek aan onderhoud behoorlijk zichtbaar. Ik verbaas mij dat de familie Meiland zich hierover verbaast. Een chateau dat een eeuwigheid onbewoond en onbeheerd is, knapt doorgaans niet op.

Als ik drie weken op vakantie ben geweest, dan schrik ik me al ongeluk van al het woekerende onkruid, het hoge gras en de groene tuintegels. Ik zal je het verhaal van de vergeten aan te zetten vaatwasser helemaal maar besparen. Eén en ander raakt al snel in de vergetelheid als de eerste glazen wijn naar binnen gekolkt worden. Misschien had ik er toch ook maar één in moeten schenken aan het begin van deze aflevering.

Het Gardameer ontsmet

Na ruim een jaar wordt verwachtingsvol het doek van het zwembad afgehaald. Wederom een aanblik om te janken. Stinkend groen water met dode beesten. Geen paniek, Martien Meiland lost het wel op. Er wordt een heel arsenaal aan onderhoudsproducten in geflikkerd. Hele zakken chemisch poeder en een hoeveelheid chloortabletten, waar je het Gardameer nog mee zou ontsmetten, verdwijnen in de groene drab. Het enige dat opgelost wordt is waarschijnlijk degene die erin durft te spingen. Met zoveel chemicaliën vind je van die desbetreffende persoon hooguit nog een gouden kies terug of knie-implantaat terug.  Misschien kan iemand broer Jaap een zetje geven het zwembad in, want ik ben bang dat ik Jaap Meiland nóg irritanter vind dan Martien. Just Saying.

Beeld bron: Still Tv SBS 6 / TALPA

Klik hier om naar alle artikelen over het programma Chateau Meiland te gaan.

Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!

Heb je deze aflevering van seizoen 7 van Chateau Meiland gemist? Kijk dan aflevering 5 terug op KIJK.

Sandy

Sandy Eireiner is tv-recensent, redacteur, sarcastofiel, badass granny en soms gewoon zichzelf.

Related Posts

Related Posts