Ik was tweeëntwintig toen ik met mijn toenmalige partner mijn eerste kindje, een meisje, kreeg. Dolgelukkig en op een roze wolk besloot ik dat ik er wel vier of vijf wilde in de toekomst. De roze wolk duurde echter precies net zo lang als de periode dat ik kraamhulp had. Zoals, zovelen met mij, had ik nooit kunnen voorzien dat een kindje erg hard werken is en veel energie kost. Toen de oudste twee was, besloten we nog graag een tweede te willen. Het duurde iets langer dan verwacht om zwanger te worden, maar na anderhalf jaar was ik dan toch zwanger van onze zoon.
Een zware periode
We genoten van ons gezin, maar bij tijd en wijle vond ik het best pittig om mijn gezin draaiende te houden. Mijn drang naar perfectie werkte daarin ook een beetje tegen. Mijn werk, de kinderen en een jong dementerende moeder zogen werkelijk alle energie uit me.
Voor mijn toenmalige partner bleef er niet veel aandacht over. We hielden van elkaar, maar er kwam een punt dat het voor hem niet meer genoeg was. Hij ging bij me weg. Een zwarte periode brak aan, want nu stond ik er ook nog eens alleen voor. Gelukkig kunnen we tot op de dag van vandaag goed door één deur samen. Je kan zelfs wel stellen dat we vrienden zijn gebleven.
Nieuwe liefde
Na twee jaar kwam ik Ramon tegen op een feestje van wederzijdse kennissen en de vlam sloeg bij ons beide eigenlijk gelijk over. Al na zeven maanden woonden we samen en hij is gek op mijn kinderen en vice versa. We hebben het echt heel leuk met elkaar!
Zo leuk dat ik wil dat het blijft zoals het nu is.
Ramon zou dolgraag nog een kindje willen, een liefdesbaby, zijn eigen vlees en bloed. Ik snap dat, maar werd al panisch als ik er alleen maar over na dacht. Het is nu zo leuk, ik wil niet weer opnieuw beginnen met alle mogelijke struggles vandien.
Ramon denkt dat ik al driekwart jaar de pil niet meer slik. Wat hij niet weet is dat ik trouw iedere dag stiekem de pil slik. Elke maand weer opnieuw veins ik teleurstelling als ik ongesteld wordt.
Nog heel even volhouden
Ik heb hem verteld dat als ik na een jaar nog niet zwanger ben ik stop met ‘proberen’, omdat ik het niet aan kan om er een heel traject voor in te gaan. Dat respecteert hij. Als hij me meewarig aankijkt op het moment dat ik zogenaamd teleurgesteld vanwege mijn menstruatie en me probeert te troosten, voel ik me zo’n enorm nare vrouw. Echter de wil om mijn leven zo te houden als het nu is en de onwil om nog een baby te krijgen overheerst. Nog een maand of drie, dan kan ik stoppen met dit toneelstuk.
Beeld bron: iStock
Elke week vertelt een lezer anoniem zijn of haar geheim aan Tv-Vrouw. Je hart luchten aan een vreemde, zonder dat iemand weet dat jij het bent. Heb jij ook iets op te biechten en wil je anoniem je verhaal kwijt in ‘De Biechtstoel’, stuur dan een mailtje naar de redactie via redactie@tv-vrouw.nl .
Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke artikelen en columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!
