Ze hadden me nog zo voor hem gewaarschuwd, mijn familie en vrienden, maar ik was er écht voor de volle 100% van overtuigd dat ze het mis hadden. Mijn prille relatie met Marcus zorgde voor veel discussies met de mensen om mij heen. Ik was stapelverliefd op hem en droomde van een toekomst samen, ook al kende ik hem nog maar twee maanden. Aan alles voelde ik dat het goed zat. Mijn familie en vrienden waren helaas niet zo enthousiast. Ergens kon ik het ook wel begrijpen, ik had Marcus tenslotte nog nooit in levende lijve ontmoet.
Vriendschapsverzoek
We hadden elkaar leren kennen via Facebook. Op een dag kreeg ik een vriendschapsverzoek van een onbekende man. Normaal gesproken weiger ik dat soort verzoeken, maar op de een of andere manier intrigeerde de man op de foto me en werd ik nieuwsgierig naar de persoon achter die mooie donkerbruine ogen. Marcus bleek in Zweden te wonen, was 48 jaar en zo te zien had hij zijn zaakjes goed voor elkaar. Op zijn Facebook profiel zag ik foto’s van mooie auto’s en verre reizen. Ik accepteerde zijn vriendschapsverzoek.
Al binnen een half uur ontving ik het eerste bericht van hem op Messenger en al gauw vlogen de berichtjes heen en weer. Het contact voelde gelijk heel vertrouwd, alsof ik hem al jaren kende. Ondanks ruim 20 jaar leeftijdsverschil konden we goed met elkaar praten. Voor het eerst in mijn leven had ik het gevoel dat iemand mij echt begreep. Na enkele dagen berichten sturen namen we de stap om elkaar te bellen. Wat was ik zenuwachtig! Wat als er stiltes zouden vallen aan de telefoon?
Ons eerste telefoongesprek
Ik had me voor niks druk gemaakt, want het gesprek ging vanzelf. Hij was net zo zenuwachtig als ik en na een eerste lachbui van de zenuwen was het ijs al gauw gebroken. Dat telefoongesprek was het begin van heel wat uren samen aan de telefoon. Na een maand dagelijks met elkaar gebeld te hebben, besloot ik dat het tijd was om mijn familie en vrienden te vertellen over Marcus.
Tijd om het te vertellen
Eigenlijk moest ik ook wel gezien mijn plannen of beter gezegd ‘onze’ plannen. Ik zag er wel tegenop om aan mijn ouders te vertellen dat ik niet alleen een vriend had, maar ook dat hij in Zweden woonde en hij mij ten huwelijk had gevraagd. Zoals verwacht verklaarde mijn ouders mij voor gek; “Hoe kon ik zo snel in het huwelijksbootje willen stappen met een man die ik nog nooit ontmoet had? Een man die nota bene 20 jaar ouder is en ook nog eens in het buitenland woont!”
Met tranen in mijn ogen ben ik tijdens het gesprek weggelopen. Misschien niet de juiste manier om hiermee om te gaan, maar er was geen speld tussen te krijgen en mijn ouders waren niet voor rede vatbaar. Ze wilden gewoon mijn kant van het verhaal niet begrijpen. Mijn moeder beweerde zelfs dat Marcus een catfish was. Oftewel een man die niet eens in het echt bestond.
Discussies
In de weken die volgde zijn er de nodige discussies geweest. Niet alleen met mijn ouders, maar ook met de rest van de familie en met mijn vrienden. Iedereen had direct een mening over Marcus. Op de een of andere manier maakte mij dat juist heel vastberaden om te bewijzen dat ze ongelijk hadden. Ik trok steeds meer naar Marcus toe en al gauw waren mijn plannen om te emigreren naar Zweden een feit. Ik nam ontslag bij de school waar ik werkte, zegde de huur van mijn appartement op en kocht een ticket naar Stockholm.
Anders dan verwacht
Inmiddels woon ik al zeven maanden in Zweden bij Marcus in zijn villa en gaat onze relatie ontzettend goed, tenminste dat denken mijn ouders. In werkelijkheid huur ik een kamertje van vijf vierkante meter in een studentenhuis net buiten Stockholm. Er is geen Marcus, geen relatie, geen villa en al helemaal geen trouwplannen. Marcus bleek een man van 71 te zijn, die in de verte niet leek op de knappe man van het Facebookprofiel. Alles wat hij me tijdens onze telefoongesprekken had verteld was door hem verzonnen.
De meest logische stap was geweest om linea recta terug op het vliegtuig te stappen en met de staart tussen de benen naar huis te gaan. Had ik dat maar gedaan… Ik schaamde me zo vreselijk, dat ik niet terug naar huis durfde. De gedachte om mijn familie en vrienden onder ogen te moeten komen was ondraaglijk.
De waarheid
Ik ben in Zweden gebleven en heb intussen een baan als nanny gevonden. Gelukkig kan ik zeggen dat het op dit moment best goed gaat en ik mijn draai heb gevonden. Ik heb aardig wat contacten opgebouwd en begin ook al steeds meer aan de cultuur te wennen. Het knaagt wel aan me dat ik mijn ouders nog altijd niet de waarheid weten over Marcus en in de waan zijn dat ik binnenkort ga trouwen met de man van mijn dromen. Ik weet dat ik ze alles moet vertellen, maar er zijn al zoveel maanden voorbij en het wordt elke dag moeilijker om te vertellen dat ze gelijk hadden en Marcus inderdaad een catfish is.
Beeld bron: iStock
Elke week vertelt een lezer anoniem zijn of haar geheim aan Tv-Vrouw. Je hart luchten aan een vreemde, zonder dat iemand weet dat jij het bent. Heb jij ook iets op te biechten en wil je anoniem je verhaal kwijt in ‘De Biechtstoel’, stuur dan een mailtje naar de redactie via redactie@tv-vrouw.nl .
Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke artikelen en columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!