Reizen Waes Wereldsteden
Zondagavond 20:20. Ik gooi m’n BBQ schort in de hoek, trek de hor nog net niet uit de deurpost, schop m’n klompen uit en sprint naar de TV. De rest van het gezelschap begint buiten aan de koffie en thee, maar ik heb andere plannen! De opgedroogde resten satésaus lik ik van m’n vingers en met één druk op de knop van de afstandsbediening waan ik mezelf dankzij Reizen Waes in het veelzijdige Londen.
Strak in pak
Ik schakel precies op tijd in voor Tom’s bezoek aan William die hem de Britse etiquette gaat leren. Op het moment dat Tom Waes strak in pak de luxe lounge betreedt, stapt bij mij de vriend van m’n zusje de woonkamer in. Hij werpt een blik op de tv: ‘Mijn god, gaat ie naar een begrafenis ofzo?’ Ik kijk hem dommig aan: ‘Wat bedoel jij nou? Ziet er toch strak uit?’ Ik verdedig Tom alsof ik persoonlijk aangevallen ben. De discussie die ik met hem aan wil gaan wordt bruut onderbroken door de man op mijn scherm. William vind namelijk ook dat Tom er nogal ‘begrafenisachtig’ uit ziet.
Ken je van die ouders met van die ‘gedrochterige’ baby’s waarvan ze dan volledig verblind beweren dat hun baby het mooiste kind op aarde is? Ik voel me zo’n ouder.
Een lesje London Tea in Reizen Waes
Ah fijn. Persoonlijk kunnen etiquettes me gestolen worden, maar als iemand zich fulltime bezighoudt met ‘business lui’ leren eten, ben ik open minded. Daarnaast valt er voor mij nog best wat te leren qua etiquette, dus doe ik vanaf de bank optimistisch mee.
Stap 1: vlekpreventie
Stap één is een servet netjes in de ‘middagthee vorm’ vouwen. Die heb ik even niet bij de hand, maar lijkt me geen hogere origami. Dat is simpelweg servet in tweeën vouwen en netjes op schoot leggen.
Stap 2: verenigen van ingrediënten
Thee, suiker en melk mengen. Ik doe dat gewoonlijk met een staafmixer. Tom doet dat door met een lepel een fanatieke draaikolk in z’n kopje te creëren. ‘Doe dat nooit meer!’, William grijpt hard in. Blijkbaar lost suiker veel sneller op als je de lepel langzaam heen en weer beweegt. ‘Van zes naar twaalf uur’, ligt William toe, ‘That’s physics.’ Luister vriend. Lesje scheikunde voor jou. Als jij zo tegenover mij zou zitten tijdens een date, dan verdwijnt de chemistry in één, twee, drie. Toedeledokie! Ik zou nog even een suikerklontje tot moes knijpen in m’n vuist, de korrels uit mijn hand in en rondom de het kopje strooien, het theelepeltje heel recalcitrant van drie naar negen uur bewegen en hem dan peren. De groeten met je gemiereneuk.
Stap 3: verheffen van het kopje
Ik moet moeite doen m’n hoofd erbij te houden. Een kopje hanteer je door de vingers samen te knijpen tussen het oortje en de rest van je vingers de bolling van het kopje te laten volgen. Mijn hand schiet er spontaan van in de kramp. Ik klem dat ding altijd strak tussen twee klauwen. En ik denk dat ik dat ook lekker zo laat, want m’n hoofd slaat helemaal op standje error wanneer William vertelt dat het echt not-done is om de lepel uit je thee in je mond te doen. Vriend, waarom bestaan er dan lepels? Ik snap er geen bal meer van. Is ‘ork ork ork soep eet je met een vork’ dan toch een serieus ezelsbruggetje uit etiquette-land?
Al het testosteron verzamelen!
Ik heb het wel gehad met dat thee-gezeik, doe mij maar wat meer testosteron. Tom danst naar m’n pijpen, want ik krijg direct meer dan waar ik om vroeg. Bare Knuckle Boxers: mannen die het leuk vinden om lekker te rammen met de blote vuist. Helemaal niet gevaarlijk, aldus de mannen. Jaarlijks gaan er namelijk zo’n 40 mensen de pijp uit door boksen mét handschoenen en géén door boksen met blote handen. Ja koekkoek! De kans dat ik stik in een chippie is ook 80 keer groter dan dat ik stik in een appel. Dat is niet omdat chips zo gevaarlijk zijn, ik eet gewoon véél meer chips dan appels. Maar hé, ieder z’n logica.
De gulden middenweg?
Heeft Londen dan niet een beetje nuance? Ik ben hoopvol dat Tom’s Londense avondactiviteit iets tussen thee en testosteron zal bieden. Ja hoor! In een clubhuis in een straatje achteraf, installeren Tom en Pascal zich aan één van de vele kleine tafels voor een potje domino tegen Barrington en Pam. Ik heb nooit geweten dat dit simpel uitziende spel zoveel teamwork vereist. Dat non verbale hints over de steentjes die je in je bezit hebt, schept een intense band. Het lijkt erop dat hoe je de steentjes legt, ook een grote rol speelt in of je succesvol bent of niet. Wie zijn steentjes vol passie en zelfvertrouwen op de tafel smijt, schrikt de tegenstander af en maakt hem onzeker voor de volgende zet. Eerlijk, het enige stoffige aan dit spel is het tapijtje op het tafelblad die de dreunen opvangt. Wat een spanning! Wat een sfeer! Man, wat voel ik me een kortzichtig persoon dat ik dit spel nooit een serieuze kans heb gegeven. Ik bel direct de lokale sjoelclub op om daar volgende week eens te kijken.
De pest, maar dan anders ‘aan de eekhoorn’
Het laatste avondmaal in Reizen Waes, tenminste, voordat Tom zijn Reis voort zet. Bij Lia gaat hij ultra culinair dineren met gestoofde eekhoorn op het menu. Niet per se lekker, maar geboren uit noodzaak om traag maar gestaag de eekhoornplaag waar Londen mee kampt weg te werken. Om dat hier voor elkaar te krijgen, moet je wel eerst 5 miljoen van die beesten verorberen. Bijzonder toch, dat alles waar een plaag van is, maar op het bord kan belanden? Ik vraag me sterk af wanneer wij mensen dan eens aan de beurt zijn.
Mocht u het zich afvragen overigens, William is niet uitgenodigd voor dit diner. Maar goed ook, want hij zou het niet om aan te gluren vinden hoe die fles wijn gehanteerd wordt.
Contrasten
Tom vindt het wel wat. De veelzijdigheid van die grote metropool op slechts 350 kilometer van zijn thuis. ‘Heerlijk die contrasten he?’ Nou Tom, om eerlijk te zijn weet ik niet zo goed wat ik ervan vind. Ik ben wel van de extremen, maar denk dat ik ze in het geval van London liever gecombineerd zie.
Een wedstrijd thee drinken met een doel. Bijvoorbeeld minuten lang om beurten een slokje nemen, wachtend tot iemand zichzelf verliezer maakt door per ongeluk een druppel thee langs de lippen te laten glippen. De verliezer gaat de keuken in om eekhoorn te bereiden. De winnaar mag de eerste zet met domino. Die Bare Knuckle Fight slaan we maar over. Ik zie Tom graag volgende week weer bij Reizen Waes in Ulaanbaatar.
Beeld bron: Still Tv NPO3/VPRO
Klik hier om naar alle artikelen over het programma Reizen Waes Wereldsteden te gaan.
Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!
