Holland’s Got Talent
Borrelnoten in een schaaltje, reep chocolade ernaast én een drankje met schijfje citroen. Ik zat klaar voor een avondje ontspanning en vermaak met Holland’s Got Talent. Waarom kan ik nu niet onthouden dat ik naast al die ongezonde meuk óók een doos tissues neer moet zetten? Iedere week weer is er minimaal één act waarbij de tranen over mijn wangen gieren. Ja, echt gieren. Alsof ze al jaren verstopt zitten achter mijn oogleden en ineens een weg naar buiten weten te vinden. Kan iemand mij volgende week een reminder sturen? Hoeft niet lang en omslachtig, maar gewoon om een uur of acht: ‘Sandy, TISSUES!!’
Easy vrijdagavond
Deze week was ik dus direct bij de eerste act al aan de beurt. De dansgroep Unity, deed een dans die het verhaal over verslaving vertelde. Tony, de hoofdrolspeler in deze dans, had zelf een drugsverslaving overwonnen. Het verhaal en de daaropvolgende dans brak me. Helaas ben ik zelf bekend met verslaving in mijn omgeving en was dit nu niet precies wat ik mij had voorgesteld van mijn vrijdagavond. Hadden ze de act niet iets verder naar achter in het programma kunnen plaatsen, zodat ik het gevoel van een easy vrijdagavond iets langer vast had kunnen houden? Of dansgroep Unity door is naar de volgende ronde? Geen idee, ik zag niet zoveel meer en was op zoek naar die verrekte doos tissues.
Als je rompertje maar goed zit
Gelukkig duurde mijn gesnotter niet al te lang, want tijdens een paar vreselijk beroerde drag-acts verslikte ik me bijna in een borrelnootje. Bij één van de drag queens schoot het kruisje van haar broekje los. Lieve mensen, dat wil je niet. Echt niet. Ze hebben uren in de maquillage gezeten bij Holland’s Got Talent. Pruiken, prachtige creaties en dan springt je rompertje los… Wederom de tranen over mijn wangen, maar nu omdat ik bijna de rotmoord stikte in dat borrelnootje.
Daar moet je iets mee gaan doen
Je zou denken dat het dan wel even genoeg is geweest met die tranen. Niets is minder waar, want daar kwam Marco het podium op. Marco deed Disney imitaties. Geïnspireerd door de TV-Kantine waarbij ik me onmiddellijk afvroeg: ‘Kijken daar echt mensen naar?’ Marco had zijn imitaties hier en daar al eens de wereld in geslingerd en diverse mensen hadden hem gezegd dat hij daar iets mee moest gaan doen.
Op dat moment ging ik al stuk. Ik gebruik die opmerking namelijk ook geregeld, maar altijd zonder uitzondering, sarcastisch. Gezien het niveau van de act kan het haast niet anders dat de mensen die hem dit influisterde net zo verrot en slecht zijn als ik. Wéér tranen dus, maar nu van het lachen. Heel sympathiek dat Chantal Janzen met mij meedeed in Holland’s Got Talent.
Henkie uit MAFS, je weet wel
De tranen zijn gedroogd, het moet een keer klaar zijn. Ik zie iets bekends het podium opkomen. Ja hoor, hij is het echt. Henk van der Ven, deelnemer van Married at First Sight seizoen vijf. Je weet wel, Henk van Chantal. Weet je het nog niet? Henkie en Wenkie… Geen paniek als je het niet gelijk ziet, want Henk gaat nogal prat op zijn deelname. Irritant prat zelfs. Als de jury hem dan ook niet herkend óf niet laat merken dat ze hem kennen, gooit hij het er ongevraagd in.
Ik word daar een beetje ongemakkelijk van. Ik loop toch ook niet te koop met het feit dat in ver verleden de ezel mocht spelen in het kerstverhaal op school. Mocht u op korte termijn een braderie bezoeken en het gevoel te hebben dat u die matige zanger aldaar herkend. Dan is het vast Henk. Van Henkie en Wenkie. Oh en van Holland’s Got Talent nu natuurlijk!
Met puppywangetjes naar het gymnasium
Ongetwijfeld is de meest opvallende deelnemer van deze aflevering Vincent. Hij is zes jaar en vertelt in de intro dat hij na de zomervakantie naar het gymnasium gaat. Nee lieve lezers, Vincent heeft geen overdreven rijkelijke fantasie. Het is echt waar. Vincent is een wonderkind. Hij beaamt dit zeer bescheiden met de legendarische woorden: ‘Ja uhhh duhhh.’ Ik raak in de war van dit knulletje. Het ene moment vind ik hem té aandoenlijk met zijn lichte slisje en puppywangetjes, maar toch heeft zo’n wijs zieltje in een kinderlijfje ook iets akwards.
Hij speelt piano en zingt daarbij. Het is lief en schattig, maar niet meer dan dat. Als Vincent klaar is met zijn optreden roept hij: ‘Mamma zei als ik goed speel krijg ik de golden buzzer, mag ik hem dan want ik heb goed gespeeld?’ Hij herhaalt zijn vraag zelfs nog een keer. Is zo’n knulletje dan met zes jaar door zijn bijzonder gave en intelligentie al zo gewend dat alles lukt? Begrijp me niet verkeerd, ik veroordeel helemaal niets, maar vraag het mij oprecht af.
Na het jury commentaar zegt hij nog heel schattig tegen Chantal Janzen dat hij haar heel erg mooi vindt. Ik krijg een déjà vu. Vorige week kreeg Chantal al liefdesbetuigingen van een deelnemer met een beperking en vandaag van een wonderkind in Holland’s Got Talent. Ik denk dat we er gerust vanuit mogen gaan dat alles dat daartussen zit er hetzelfde over denkt. Maar ja, zij hoeft natuurlijk niet zelf naar die tissues te zoeken, die worden haar aangereikt. Net zomin als dat ze zelf haar mascara moet bijwerken na het janken, want dat doet haar visagiste. Tja zo kan ik het ook!
Beeld bron: Still Tv RTL4
Klik hier om naar alle artikelen over het programma Holland’s Got Talent te gaan.
Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!
Heb jij deze aflevering van Holland’s Got Talent gemist en ben je nieuwsgierig naar weer een liefdesbetuiging aan Chantal Janzen? Kijk dan terug op Videoland.
