Isola di Beau
‘Ik denk dat Nederland ver kan komen’, hoor ik Ronald Koeman zeggen tijdens aflevering 5 van Isola di Beau. Dat de bondscoach net zo goed is in voorspellingen doen als de waarzegster op de plaatselijke kermis, blijkt wanneer het Nederlandse voetbalteam het weet te halen tot aan de kwartfinale in het WK. Had ik deze uitspraak een paar weken eerder gehoord, dan had ik die schreeuwerige oranje trui in de winkel laten hangen. Gelukkig komt hij goed van pas, aangezien Beau van Ervens Dorens vergeten is mij uit te nodigen op het warme Sardinië. Toch kan ik wel begrijpen dat hij het iets te spannend vindt om onder schot gehouden te worden door mijn vragenvuur.
Met de staart tussen de benen
In plaats daarvan krijgt Ronald Koeman het vuur aan de schenen gelegd. Dat de voormalige profvoetballer wel wat gewend is, blijkt wanneer hij vertelt over zijn tijd met Johan Cruijff. Dat de voetbalwereld niet alleen maar bestaat uit een balletje raken en diepe buigingen maken naar het publiek, snapt zelfs de lokale krantenjongen wel.
Constant onder hoge druk presteren en elke dag een portie kritiek in je muil geschoven krijgen, zou er bij mij voor zorgen dat ik als een huilend klein kind terug naar huis zou rennen. Laat mij de coach maar zijn. Ik ben veel beter in klappen uitdelen. Ik bedoel anderen stimuleren.
Wie is de bewaker?
De tweede gast is de positieve misdaadjournalist John van den Heuvel. Sinds het overlijden van Peter R. de Vries wordt deze man nog meer beveiligd alsof zijn leven ervan afhangt. Ik ben dan ook tijdens aflevering 5 als een gek aan het zoeken naar een glimp van een zwaar bewapende bewaker, alsof ik een ‘Waar is Wally’ zoekboek in mijn hand heb. Helaas kom ik niet veel verder dan producer Max, die het tijdens een potje golfen moet ontgelden. Dat hij overigens niet in beeld komt, maakt me achterdochtig. ‘Hmm, misschien is deze onzichtbare Max wel een retegoeie undercover bewaker…’
Dat het beveiligingsgebeuren allesbehalve een flauwe grap is, wordt duidelijk wanneer John vertelt over de impact van zijn werk op zijn vrouw. Zoals Ronald Koeman zijn passie als voetballer vanaf jonge leeftijd heeft kunnen waarmaken, zo heeft de vrouw van John haar droom als kleuterjuf moeten laten varen. Als dat geen echte liefde is. Ik snap dat John van den Heuvel er nog steeds pissig over kan worden, maar hoe leg je aan kleine kinderen uit wat die grote man met die zwarte langwerpige stok daar achterin het klaslokaal doet? Of waarom de juf middenin de zomer met een zwart kogelvrij hesje rondloopt?
Dankbaar
Zowel John van den Heuvel als Ronald Koeman vertellen in Isola di Beau dat zij maar al te goed hebben ervaren hoe dankbaar ze mogen zijn met hun leven. Toen de vrouw van Ronald in 2010 de diagnose borstkanker kreeg en hij tien jaar later een hartinfarct overleefde, kwam het binnen. ‘Je beseft meer wat het leven inhoudt’, aldus Ronald. En zo is het. We zijn soms zoveel bezig met beter worden en steeds meer willen. Pas wanneer er iets met onze gezondheid of die van een ander gebeurt, voelen we dat er belangrijkere dingen in het leven zijn.
Ook John, die vreest voor zijn leven, telt zijn zegeningen. Hij gaat dan ook regelmatig naar de kerk om een schietgebedje te doen. De uitspraak die John doet: ‘Dingen gebeuren die naar zijn, dan zal daar wel een reden voor zijn’, vind ik geruststellend klinken. Al vind ik het heel bijzonder dat hij dit zegt, nadat hij in het begin van deze aflevering openhartig praat over zijn dochter die overleden is kort voor de geboorte. Ik zou waarschijnlijk in zo’n situatie het hele huis kort en klein slaan en iedereen om me heen vervloeken die maar enigszins gelukkig is. Hoezo het leven is voorbestemd? Het is gewoon fucking oneerlijk!
Levensles
Ik vraag me af of John ook een reden ziet als het gaat om de dood van zijn oude vriend en misdaadverslaggever Peter R. de Vries. Dit is eerder risico van het vak denk ik zo. Peter stond er natuurlijk om bekend die grote spitse neus van hem in andermans smerige zaakjes te steken. Toch doet het John van den Heuvel pijn dat hij de ruzie nooit met Peter heeft kunnen uitpraten. Ondanks de dood van Peter blijft John zijn tanden in de bizarre maffiawereld zetten. Misschien komt het stiekem door zijn Marokkaanse bloed. Maar de meest belangrijke les die ik vandaag van John van de Heuvel en Ronald Koeman in aflevering 5 van Isola di Beau geleerd heb, is: ‘Ga hoe dan ook nooit boos de deur uit.’ Want je weet nooit of je iemand voor de laatste keer ziet.
Klik hier om naar alle artikelen over het programma Isola di Beau te gaan.
Steun Tv-Vrouw door ons te volgen op social media ❤️
Heb je aflevering 5 van Isola di Beau met Ronald Koeman en John van den Heuvel gemist en wil je deze graag terug kijken? Kijk dan het hele seizoen van Isola di Beau terug op NLZiet.
Beeld bron: Still Tv RTL 4 / Isola di Beau
