Kopen zonder Kijken
Na de verrassend leuke kennismaking met de sympathieke deelnemers uit aflevering 2, dreigt aflevering 3 van Kopen zonder Kijken al snel een van de voorspelbare varianten te worden. Er schijnt in ieder geval één verfrissend element in te zitten, zo ergens rond drie kwart, dus duikbrillen op en off we go.
Kraambedperikelen
Het enige buitengewone dat ik bij de introductie van Kopen zonder Kijken deelnemers aan Robert-Jan en Maran kan ontdekken, is haar naam. Ik stel me meteen haar ouders voor, zo’n 30 jaar geleden. Kissebissend aan het kraambed over de brandende kwestie of er nu een ‘i’ of een ‘j’ na de ‘Mar’ moest komen. Om zijn vrouw lik op stuk te geven, heeft pa ze allebei lekker weggelaten bij de gemeente. Of hij had een borrel teveel op dat kan ook.
Eenheidsworst
Al snel stapelen de veel voorkomendheden zich in rap tempo op. Robert-Jan en Maran zijn in hun studententijd in Utrecht komen wonen. Het huurhuis wordt met een kind te klein en ze zijn het zat om iedere maand bijna 2K bij de huisjesmelker af te rekenen. Dat doen ze dan liever bij de traiteur. Ze zijn daarom jawel, op zoek naar ‘authentieke’ jaren 30 woning waar ze, afgaande op de moodboards, de zoveelste visgraat vloer en zwart stalen deur met glas in kunnen pleuren. En een junglekamer graag voor zoontje Wolf. Want dat gaat zo lekker bij zijn naam… ? Ze weten hun smaak over de bühne te brengen, alsof ze zojuist het nieuwe evangelie voor het allereerst aan de mensheid hebben gepresenteerd.
Wat is het toch met al deze mensen, dat ze stuk voor stuk de onomkeerbare drang voelen om zich het laatste stukje authenticiteit dat zo’n stad rijk is toe te eigenen? Om er vervolgens bij gebrek aan enige vorm van creatieve inslag, dan ook nog een totaal zielloze vijfentwintig in een dozijn toko van te maken.
Vroeger was alles beter
Met een brok in mijn keel denk ik terug aan mijn ouderlijk huis. Mijn eigen jaren ‘30 woning in de Amsterdamse Watergraafsmeer. Waar iedere muur een andere kleur had en waar de satévlekken niet meer uit het parket te poetsen waren. Waar de gitaarmuziek op verjaardagen door dunne muurtjes heen schalde en de buren daar geen last van hadden omdat ze part of the party waren. Zouden ze de glas in lood deuren daar inmiddels ook vervangen hebben voor zwart stalen deuren? Ik vrees met grote vreze.
Alex rolt met zijn ogen en smeekt Maran wanhopig of ze dan in ieder geval die visgraat vloer wil heroverwegen. Hij is er hélemaal klaar mee. Als hij potverdikkie eenheidsworsten had willen aankopen was hij wel naar de HEMA gegaan. Maar zij is onverbiddelijk. Ze is niet voor niets uren bezig geweest met haar moodboard dat ze in één minuut uit de VT wonen van januari 2020 had kunnen scheuren.
Het tekenmoment in deze aflevering van Kopen zonder Kijken breekt aan en de vraag rijst of de deelnemers het wel aandurven. De twee twijfelen er, na vier seizoenen van dit programma gebinged te hebben, echter geen moment aan of ze wel zullen tekenen voor een uitgewoond opknappertje voor een schappelijk prijsje. Ze kunnen zelf net als hun kakkineuze vriendjes nog geen drilboor van een klauwhamer onderscheiden, maar dat probleem gaat het klootjesvolk onder leiding van Bob nu natuurlijk mooi voor ze oplossen. Lang leve de kenniseconomie.
Karma is..
Totale ontreddering op de gezichten als Alex na vier maanden langs komt en hen wijst op hun krankzinnige woonwensen en de broodnodige aanpassingen. Het werd een pittig weekend, want het valt Maran rauw op haar dak dat ze niet altijd in het leven haar zin kan krijgen. Ze was er heel emotioneel van en het weekend was verpest. Maran wil bloed zien. En wel nu. Dus Alex mag niet meer op haar partijtje komen.
Alex blijft er rustig onder, maar pas op maatje want misschien is deze vrouw niet alleen een duveltje op zoek naar een groter doosje om in te wonen, maar bezit ze ook een geest in een fles. Nog geen tien minuten later rolt hij namelijk in vol ornaat uit het niets de vijver in. Het zou zomaar kunnen.. Karma is Maran, die je zonder pardon de plomp in kiepert.
Grijze duiven in het vizier
Uiteraard lukt het ook in deze aflevering van Kopen zonder Kijken voor Alex en Bob om een pauperparadijsje met potentie te vinden en mag het grote gokken voor Kopen zonder Kijken deelnemers RJ en Maran beginnen. Waar zullen ze gaan wonen? Met een gezicht als een oorwurm constateert Maran in één van de wijken een bejaardentehuis. Dat is dus niet de bedoeling. Hoe durven de mensen die na ’45 aan de wieg stonden van de wederopbouw van ons land zich te verenigen in een wijk waar Maran zich mogelijk wil gaan vestigen? Nee, die ouden van dagen hebben het dus écht niet begrepen. Hadden ze die niet vijf kilometer verderop op het industrieterrein neer kunnen zetten? Plek zat, niet dan?
De kurken mogen knallen want na praktisch twee ton aan verbouwen te besteden, is het dan toch gelukt. Wie mooi wil bezitten moet pijn lijden. In dit geval in de portemonnee. De nekhernia van het verbouwen, nemen de mannen van Bob voor hun rekening.
Fair enough, ze zijn ontzettend blij blij blij blij met het eindresultaat, hoewel de emoties ook los komen hoor. Het is natuurlijk ook niet niks geweest allemaal. Ze hebben een jaar moeten wachten zonder een vinger uit te steken, terwijl het een half jaar had moeten zijn. En dan nu opeens een huis binnenstappen dat helemaal af is. Daar hadden ze best wat beter op voorbereid mogen worden. Geen zorgen guys, de traumatherapeut is onderweg.
Beeld bron: Still Tv RTL4
Klik hier om naar alle artikelen over de afleveringen van Kopen zonder Kijken te gaan.
Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!
Jorit Henning is tv-recensent, redacteur en professioneel stuiterbal met een overdosis fantasie.
Schrijft het liefst voor lezers die de kunst beheersen om haar artikelen met een flinke korrel zout te lezen.