Oogappels
Eigenlijk zou Oogappels op de verplichte literatuurlijst moeten voor zowel pubers als ouders. Dat het geen lectuur, maar een tv-serie betreft doet niet ter zake. Het is broodnodige informatie voor beide partijen om ongeschonden door de pubertijd te komen, zonder elkaar de nek om te draaien.
Ik beland bijna in een persoonlijkheidscrisis, omdat ik continue heen en wordt geslingerd tussen ‘wat zijn die stinkpubers toch bloedirritant’ en ‘verdrink me in een ondiepe sloot als ik ooit zo’n moeder voor mijn pubers wordt’. Het zijn hoe dan ook situaties die uit het leven gegrepen moeten zijn, zo levensecht worden ze neergezet. De ongemakkelijkheid doet me blozen en dat zegt wat, want ik ben aardig wat gewend op dat vlak.
Mijn peuter rende laatst enthousiast naar het wijnschap in de supermarkt om luidkeels te verkondigen dat hier mama’s lievelingsdrinken stond. Mama volgde the walk of shame. Wacht maar vriend, mijn tijd komt nog wel. Zodra jij met je eerste liefde thuiskomt, wijs ik richting mijn BH en vraag ik of je nog iets van jóuw lievelingsdrankje wil. ‘Hij wil al dertien jaar niets anders’, knipoog ik je date toe. Kijken of hij dan net zo enthousiast reageert.
Koekje van eigen deeg
Ons stereotype uit de cast van Oogappels, bemoeizuchtig moedertje Fabi, is lekker op dreef vandaag. Nu ze zoon Mees naar de andere kant van Europa heeft gejaagd om al houthakkend z’n trauma’s te verwerken, zijn al haar pijlen gericht op dochter Pip. Zoek je iemand om je eerste date te verstieren, dan is Fabi je vrouw en van privacy heeft ze nog nooit gehoord. Sta je even rustig je puisten uit te pletten, staat zij weer achter je met haar poffertjesporem. Ze maakt het leven van haar oogappel in ieder geval behoorlijk zuur.
Aangezien Fabi nog steeds boos is op de hele wereld, is haar nek vast gaan zitten en belandt ze bij de fysio. Ze probeert haar ellendige bestaan over hem uit te kieperen, maar krijgt een koekje van eigen deeg. De beste man neemt het stokje van haar over en dondert in een mum van tijd zijn eigen miserabele leven over háár uit. Deze twee mensen zijn aan elkaar gewaagd. Strik erom en samenwonen zeg ik. In een isoleercel met vier hele dikke wanden.
Bij de gesprekken tussen Merel en haar date is het aantekeningen maken geblazen. Hier worden levenslessen geleerd lieve mensen. Door schade en schande wijs geworden en wat zet Merel deze rol prachtig neer. Eén ding weet ik zeker. Ooit zijn we allemaal even Merel. Vol berouw over onze hysterische acties uit naam der liefde. Gelukkig bestaat er wijn in vijf liter pakken.
Opgebrand
Dennie gaat langs bij zijn ex-vriendin Kim, die nog voor haar achttiende in een burn-out is terecht gekomen. Daar kunnen we lacherig over doen, maar ook hier zien we weer een sterk staaltje realiteit. Het is niet makkelijk om jong te zijn in een wereld waar de sky the limit is. Nu is het echt niet zo dat vroegah alles beter was. Sterker nog, kunnen de mensen die deze zin bezigen alsjeblieft collectief hun waffel dichtgelijmd krijgen? Maar jong zijn in 2022 is niet altijd makkelijk. Gelukkig ben ik gezegend met het feit dat ik inmiddels een muts van middelbare leeftijd ben.
Maar genoeg over mij, wat vind jij nu van mij?
Lieke maakt ruzie met haar vader, omdat ze niet bij hem en zijn bemoeizuchtige vrouw wil wonen. Ze woont liever bij haar stiefpa die inmiddels gescheiden is van haar moeder. Snap je hem nog? Haar pa vindt het maar gek dat ze hem nooit belt en ook niet vraagt hoe het met hem gaat. Volgens mij komt de pa van Lieke geen aandacht te kort, want hij heeft het druk genoeg met zichzelf hier de hele dag van te voorzien. Ik zou zeggen: ‘Ga lekker in de spiegel kijken de hele dag, maar laat je puberdochter erbuiten.’
Reservetijd
Het is mij opeens glashelder. Nog voor ik met mijn ogen zal knipperen, is mijn driejarige flipperkast getransformeerd in een kwaadaardige puber. En dan krijgt hij ook nog versterking van zijn zus. In de tien tussenliggende jaren bouw ik aan mijn leger soldaten, om überhaupt een kans te maken de oorlog straks te winnen. Ik stel voor dat we onze kids voortaan ’s nachts in een koelcel mogen bewaren om het ouderdomsproces te vertragen. Ik ben door de wol geverfd dankzij mijn eigen puberdaden, maar toch denk ik dat ik nog iets meer tijd nodig heb om me voor te bereiden om het leed dat puber heet.
Beeld bron: Mark de Blok
Klik hier om naar alle artikelen over de serie Oogappels te gaan.
