Voor hetzelfde geld
Voor Hetzelfde Geld deelnemer Faris is een echte Hagenees. Geboren en getogen in de internationale stad van vrede en recht. Of het er op zijn postzegel in de Hofstad ook zo vredig aan toe gaat is nog maar de vraag. Zijn verloofde Ishani kijkt verliefd naar haar aanstaande, maar kan niet ontkennen dat ze het af en toe bloedirritant vindt als hij aan het vergaderen is terwijl zij haar favoriete serie zit te bingen. Brood op de plank brengen voor tien uur ‘s ochtends moet hij ook niet proberen. Ze heeft haar nachtrust hard nodig, dus thuiswerken doet hij maar op een schappelijker tijdstip.
Nu gebiedt eerlijkheid te zeggen dat het inderdaad tijd is om hulptroepen in te roepen op het moment dat je de badkuip als kleding opslag moet inzetten. Het zou natuurlijk enorm zonde zijn als dit liefdesbootje in het zicht van de haven strandt omdat ze elkaar, puur uit ruimtegebrek, het liefst overboord zouden gooien. Dus snel de loopplank uit en op naar een grotere huwelijksboot. Schip Ahoy.
Ishani is opgegroeid in Zeeland en heeft daar een idyllische jeugd beleefd. Zij ziet een trip down memory lane wel zitten. Faris emigreert met pijn in zijn hart mee met zijn grote liefde. Natas schroomt niet om met een meelevende blik nog wat zout in zijn wonden te strooien. Weet hij écht zeker dat hij zijn geliefde metropool wil verlaten voor een paar hopen zand die bij een paar flinke regenbuien met een beetje pech als sneeuw voor de zon verdwenen zijn?
Warm onthaal
Al voor ze de deur van de eerste woning in Kloetinge opentrekken heeft Ishani de babykamer al ingericht. Dit is alles waar ze al haar leven naar op zoek was! Faris wil voor de zekerheid toch nog even binnen kijken alvorens de handtekeningen worden gezet. Ishani is de beroerdste niet, dus ze volgt hem op de voet.
Vinod ontvangt het stel met zijn kenmerkende ‘open armen bewegingen’ en dito glimlach. De sterren staan goed, dit wordt zijn dag. En mochten ze nog niet overtuigd zijn, dan blijft hij er gewoon net zo lang lustig op los wapperen tot hij ze over de streep getrokken heeft.
Eenmaal binnen lijkt Vinod nog steeds af te stevenen op een quick win. Om het nog een beetje spannend te maken doet hij zijn uiterste best om zijn eigen ruiten in te gooien. Denkt Ishani niet dat ze hier een bad gaat missen? Nou Vinod, als we hier gewoon een kledingkast kwijt kunnen zal het gerust meevallen. Alles verder leuk en aardig, maar deze woning heeft slechts twee kamers dus geen plek voor de toekomstige babymeuk.
De kunst van het fileparkeren
Aan de voortuin van de tweede woning worden Faris zijn parkeerskills flink op de proef gesteld. Ishani meent dat een echte man dit toch moet kunnen, #no pressure. Ze glimlacht trots van oor tot oor als de wagen na bijna tachtig keer steken dan toch recht in het vak staat. Toch nog feest voor Faris vanavond.
Deze out of the box woning blijkt simpelweg alles waar ze niet op zitten te wachten. Klussen, verbouwen en nog eens klussen. Ja neem me niet kwalijk, maar er wordt om zeer legitieme gezondheidsredenen aangegeven dat klussen geen optie is. Als je dan zo’n woning voor je kiezen krijgt, begint het toch een beetje op die Calvé reclame te lijken waarin Pietertje v/d Hoogeband een voetbalwedstrijd door zijn strot geduwd krijgt.
Stijlvol en Chique
Gelukkig neemt de Godmother van de huizenhandel het koppel snel mee op sleeptouw naar Vlissingen. Met woningen is het immers eigenlijk niet anders dan in de liefde. De beste manier om over een mislukte woonruimte heen te komen is door boven op een andere te duiken.
Het huis is al net zo mooi als de jurk van Debs, want mensen mogen we even een momentje nemen voor de prachtige kledingstijl van deze vrouw? Mocht de huizenmarkt in elkaar kletteren, dan kan ze altijd nog een kledingwinkel beginnen. Ik lig in ieder geval al voor de deur.
Goed terug naar waar we voor gekomen zijn. Het duo is lyrisch enthousiast over het huis. Zelfs het feit dat je met je hoogtevrees van de galerij af kan donderen, mag de pret niet drukken. Als Debbie ook nog de ‘dakkapel kaart’ speelt lijken ze dan ook niet meer te stuiten. Natuurlijk gaan we hier proefwonen en het liefst ook meteen kindjes maken.
Met vaas en al
Ze blijken het moderne ‘manifesteren’ zeer serieus te nemen, want ze gooien letterlijk hun hele klerezooi in de vrachtwagen. Nooit meer naar huis. Net als we in één vloeiende beweging richting de overwinning lijken te gaan, slaat de sfeer om als een zeilboot met borderline. Vlissingen is geen Den Haag en er is geen f*ck te beleven. De familie uit Goes komt met ‘speedbootvaart’ langs om een reddingsboei uit te gooien, maar of het genoeg is?
Faris, optimist in hart en nieren, probeert het tij te keren en besluit de buurt te verkennen. Hij trekt de bloemenvaas van tafel en duwt deze met bloemen en al in de armen van de buurvrouw. Een Zeeuwse blijkt echter niet voor één gat te vangen. Hij mag elke week bloemen komen brengen, maar ze laat hem dus mooi niet binnen. Met handen en voeten barricadeert ze haar voordeur. Hij vraagt zich oprecht af waarom het beroemde snoepje van de provincie ‘Zeeuwse Babbelaars’ worden genoemd, want hij moet werkelijk elk woord uit deze dame trekken. Een klein beetje uit het veld geslagen druipt hij af.
Eind goed niet goed
Ondanks de wisselende ervaring besluit het mooie jonge stel er volledig voor te gaan. Ze hebben hun spaarvarkens stuk geslagen en al hun centjes bij elkaar geschraapt om een mooi bod te kunnen doen. Ishani eet wel brood met pindakaas de komende jaren. Ze houdt toch niet van koken. Als je het twee mensen gunt zijn het deze twee. Niks geen verwend millennial gelul, maar gewoon twee sympathieke jonge mensen die samen een leven willen opstarten. Desnoods in Vlissingen. Dit kan niet anders dan goedkomen toch? Met zoveel karmapunten?
Nou het zit zo. Als je vond dat de buurvrouw wat kil uit de hoek kwam, dan heb je de ijzige boodschap van Natas nog niet gehoord. Van de pure zenuwen vergeten ze haar een stoel aan te bieden en ze staat er wat onbeholpen bij zo midden in de kamer. In verband met instortgevaar besluit ze het heft in eigen handen te nemen en het stel naar de eettafel te sommeren om even rustig te gaan zitten.
Ik negeer het nare voorgevoel in mijn buik en denk onwillekeurig terug aan het WK van 2014 waar Nederland er in de halve finale met penalty’s uitvloog. Zo dichtbij…. Natas besluit de pleister er dan maar in één ruk vanaf te trekken, want zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Ze zijn overboden door de huizenmarktgekkies en er zit niets anders op dan hun biezen te pakken. Zo dit doet écht even pijn. Geen beker, geen volkslied en geen ere rondvaart over de Oosterschelde. Geen Zoutelande, maar wat rest is slechts een hele zure nasmaak.
Beeld bron: Still Tv RTL4
Klik hier om naar alle artikelen over het programma Voor Hetzelfde Geld te gaan.
Mag ik je nog heel even iets vragen? Zou je ons alsjeblieft willen steunen door Tv-Vrouw op social media te volgen? Dankzij jouw steun kunnen we doorgaan met het schrijven van leuke columns! Klik op de link hieronder. Namens het hele Tv-Vrouw team, ontzettend bedankt voor je support!
